به نظر می‌رسد راه‌اندازی یک حمله اشغالگری جدید یک راه‌حل اساسی برای رژیم اردوغان باشد. سرنوشت رژیم در گرو این جنگ است. هیچ سبکی از جنگ باقی نمانده که گریلا نتواند به آن پاسخ دهد. ارتش ترکیه متحمل خسارات سنگینی خواهد شد.
حملات اشغالگری
مدت‌هاست که شاهد هستیم که رژیم اردوغان چگونه به بن‌بست رسیده و چگونه برای خروج از این بن‌بست عمیق تلاش می‌کند. تأثیر شکست‌های رژیم فاشیستی اردوغان در برابر گریلاها در هر زمینه‌ای را مشاهده کردیم. این تاثیرات به ویژه در حوزه اقتصادی و سیاسی بیشتر نمایان شده است. ضمن محکوم کردن مردم به فقر و گرسنگی عمیق با سرمایه‌های کشور که تماماً در عملیات اشغالگری سرمایه‌گذاری شده بود، قدرت سیاسی را هم در داخل و هم در منطقه به سرعت از دست داد. در واقع، او نمی‌توانست نقش میانجی را که می‌خواست در جنگ اوکراین و روسیه، در جنگ حماس و اسرائیل به عهده بگیرد، که خودش در شروع آن نقش داشت. اگر می‌توانست به چنین نقشی دست یابد، هدفش ایفای نقش در سیاست منطقه‌ای و ایجاد یک مبنای حقوقی بزرگ و حمایت از عملیات اشغالگری بود. اما او به آنچه که انتظار داشت نرسید. هنگامی که او از خط تجاری جدیدی که ایالات متحده می‌خواست در منطقه از طریق اسرائیل توسعه دهد به کناری گذاشته شد، اگر تعبیر جایز باشد؛ «به هوای خریدن برنج که رفت، بلغور در خانه را از دست داد». البته عملیات‌های مستمر نیروهای گریلایی به تدریج نتایجی را که ذکر کردم عمیق‌تر کرد.
تأثیر عملیات‌های انقلابی
عملیات‌های انقلابی گریلای آزادی‌بخش کوردستان علیه ارتش اشغالگر ترکیه از ابتدای سال جاری ضربه بزرگی وارد کرد. عملیات انقلابی انجام شده توسط نیروهای گریلا و تأثیراتی که آنها ایجاد کردند بار دیگر به تمام جهان نشان داد که توان جنگی گریلاها در هر شرایطی در بالاترین سطح است. پس از این عملیات‌های انقلابی، ارتش اشغالگر ترکیه حملات هوایی خود را بدون وقفه و بدون توجه به اهداف، علیه مناطق گریلایی تشدید کرد. علاوه بر این، حملات خود به تونل‌های جنگی را با استفاده از مواد منفجره ممنوعه، پهپادهای حامل مواد منفجره و بمب و سلاح‌های شیمیایی تسریع بخشید. یکی از اهداف همه این حملات فشار بر نیروهای گریلایی و همچنین روحیه‌بخشی به سربازانی است که در نقطه فروپاشی روانی قرار دارند.
مداخله در عدم تعادل فنی
خبر خوش نوروزی که توسط نیروهای گریلا اعلام شد، نه تنها یک منبع بزرگ روحیه بود، بلکه تحولی بود که عدم تعادل در جنگ را به حداقل می‌رساند. در شرایط کنونی پهپادها که به سرعت در حال توسعه هستند و نقش اساسی در جنگ‌ها ایفا می‌کنند، به ستون اصلی دولت ترکیه تبدیل شده‌اند. به حدی که سربازانش به وحشت افتادند که اگر پهپادها ۲۴ ساعته در دسترس نباشند چه خواهند کرد. توانایی دفاع در برابر پهپادهای شناسایی و مسلح و منهدم کردن آنها که تعداد کمی از نیروها می‌توانند به آن دست یابند، به طور حرفه‌ای توسط گریلا آشکار شد. دسترسی به سامانه‌های موشکی که می‌توانند پهپادها را که هرکدام میلیون‌ها دلار ارزش دارند و به عنوان برگ برنده‌ای بزرگ در جنگ مورد استفاده قرار می‌گیرند، نابود کنند، تحول عظیمی ایجاد کرده است. این تحولی بود که ضربه بزرگی به نابرابری فنی که تا کنون وجود داشت و توانایی ارتش اشغالگر ترکیه برای تکیه صرف بر تکنیک خود وارد کرد.
حمله جدید را به عنوان یک راه‌حل می‌بیند
با توجه به همه این تحولات، عدم اعتماد به نفس موجود در درون ارتش، فقدان توان جنگی و تغییر شکل هر چه بیشتر نیرو، وحشت بزرگی را در دولت اشغالگر ترکیه ایجاد کرد. تأثیر مبارزات گریلا تا کنون و همچنین شکست دولت حزب عدالت و توسعه در انتخابات ۳۱ مارس باعث شد تا آنها در برنامه‌های موجود خود تجدید نظر کنند و به آنها سرعت بخشند. موقعیت‌هایی که ذکر کردم بدون شک بازتاب خود را نه تنها در داخل بلکه در منطقه نیز داشته است. با توجه به اینکه ناکامی رژیم اردوغان در دستیابی به اثربخشی برنامه‌ریزی شده بر اساس داعش و حماس در راستای تحولات جدید در منطقه، راه را برای حذف گام به گام آن هموار می‌کند، به نظر می‌رسد حمله اشغالگری جدید چاره‌ای اساسی باشد.
سرنوشت رژیم به این جنگ بستگی دارد
سرنوشت رژیم اردوغان به این جنگ بستگی دارد. او حتما متوجه شده است که اگر نتواند در این جنگ پیروز شود، باید حساب بزرگی بدهد و این بار نه به تنهایی، که تلاش فوق‌العاده‌ای برای مشارکت دادن بازیگران مختلف انجام می‌دهد. دیده شد که تلاش زیادی کردند تا نیروهای منطقه را در عملیاتی دخیل کنند که در دو ماه گذشته می‌خواستند انجام دهند. در سفرها و دیدارهایی که با بسیاری از وزرا و فرماندهان نیرو به عراق و باشور کوردستان داشتند، به وضوح مشاهده می‌شود که با مشارکت دادن دولت عراق در عملیات، به دنبال پوشش قانونی و مشروع برای عملیات اشغالگری خود هستند. دولت عراق چندان مایل به شرکت در این عملیات نیست. دولت عراق به دنبال راهی برای رهایی از فشارهای دولت اشغالگر ترکیه مانند محدودیت‌های آبی و تجاری است و به همین دلیل موضع خود را به طور کامل اعلام نمی‌کند.
حمله به متینا قبل از انجام دیدار
برای غلبه بر این وضعیت و ترغیب یا وادار کردن دولت عراق به موضع‌گیری، خود اردوغان در ۲۲ آوریل به عراق می‌آید تا با مقامات دولتی عراق دیدار کند و آنها را مجبور به پذیرش تحمیل‌های سیاسی خود کند. هدف اصلی اردوغان این است که با مشارکت دادن مستقیم یا غیرمستقیم دولت عراق در عملیات به عملیات اشغالگری‌اش مشروعیت ببخشد. رژيم اردوغان شايد هدفش اين بوده است كه عمليات را گام به گام به شيوه‌ای ديگر آغاز كند و واكنش‌های احتمالی را از میان بردارد نه اينكه عمليات را به يكباره قبل از دیدار آغاز كند، از اين رو در ۱۶ آوريل با بمباران شديد از منطقه متينا عمليات زمينی و هوایی را آغاز كرد. هدف دیگر از این کار این است که 'قبل از دیدار یک دست قوی نشان داده و به ساختار سیاسی عراق این تصور را بدهم که می‌توانم به آنچه می‌خواهم برسم'. در شرایط کنونی، دقیقاً مشخص نیست که دولت عراق تا چه حد از این عملیات پشتیبانی یا مشارکت خواهد کرد، اما در صورت ایجاد شرایط پشتیبانی احتمالی، ضربه بزرگی به اوضاع سیاسی عراق وارد خواهد شد. بسیاری از بازیگران سیاسی در حال حاضر مخالف اشغال ترکیه هستند و اعلام می‌کنند که دولت مرکزی عراق نیز باید موضع بگیرد. اما بدیهی است که موضع‌گیری و برخورد لازم صورت نگرفت. دولت عراق تا زمانی که در این سطح به منطقه جنگی تبدیل شده است، علیه اشغال ترکیه سخنی نگوید، قادر به بیرون آمدن از بحران سیاسی و هرج و مرج نخواهد بود.
مشارکت فعلی پدک را کافی نمی‌داند
در جبهه حزب دمکرات کردستان (پدک)، اوضاع کمی متفاوت است، زیرا پدک اساسا با تمام امکانات خود در این عملیات اشغالگری با ارتش ترکیه شریک شده است، اما رژیم اردوغان این را کافی نمی‌داند و از پدک خواسته می‌شود تا مستقیما همراه با سربازان ارتش ترکیه علیه نیروهای گریلا بجنگد. حمایت زیادی از این عملیات در جبهه پدک وجود دارد. اخیراً تقویت نیروهای عملیاتی همراه با خودروهای زرهی نظامی به مناطق نزدیک به مناطق گریلایی انجام شده است. پدک و خاندان بارزانی مانند رژیم اردوغان در بن‌بست بزرگی قرار دارند. آنها فضای زیادی را برای دولت اشغالگر ترکیه در سراسر منطقه باز کردند که؛ آنها به جایی رسیده‌اند که دیگر نمی‌توانند به دولت ترکیه نه بگویند. از ابتدای سال جاری تاکنون بیش از ۱۰ غیرنظامی در بمباران ارتش اشغالگر ترکیه از جمله پیشمرگه‌هایش جان خود را از دست داده‌اند، اما پدک در این مورد حرفی نزده است. با این حال، طی دو ماه گذشته، بسیاری از روستاهای منطقه به دستور دولت ترکیه برای آماده‌سازی زمینه‌ی عملیات تخلیه شده‌اند. ورود و خروج به منطقه ممنوع است. این وضعیت باعث ناراحتی جدی مردم شده است. همچنین شرکت نکردن در انتخاباتی که دو سال است برگزار نشده و اکنون برگزار می‌شود، در میان چنین غیرقانونی‌هایی، بن‌بستی را که پدک در آن قرار دارد، عمیق‌تر خواهد کرد. پدک نیز به یک معنا می‌خواهد جنگ و عملیات اشغالگری ادامه یابد، زیرا هدفش این است که از این طریق خود را نجات دهد.
برای غلبه بر بن‌بستی که در زاپ با آن روبرو شده‌اند
در نتیجه همه این مسائل، رژیم فاشیست اردوغان در حالی که تصور و انتظار را بر روی منطقه گاره ترسیم کرد، ناگهان عملیات خط متینا را آغاز کرد. دلیل این امر این است که او آگاه است که رفتن به سمت گاره بدون غلبه بر بن‌بست در زاپ برای او یک فاجعه بزرگ است. بنابراین این بار تصمیم گرفت گام به گام به شیوه‌ای متفاوت پیش برود. البته او برای در امان ماندن خود از ضربات نیروهای گریلا این کار را انجام می‌دهد. آنها از سبکی صحبت می‌کردند که ماه‌ها تبلیغ آن را می‌کردند که گویا قبلاً امتحان نشده و گریلاها با آن آشنایی ندارند و ناگهان اتفاق افتاده و پایان می‌یابد. اما واقعیتی وجود دارد که آنها نمی‌دانند؛ هیچ سبک و روشی از جنگ باقی نمانده است که گریلاهای آزادی‌بخش کوردستان با آن آشنا نباشند یا نتوانند به آن پاسخ دهند. در نتیجه‌ی اینها نیروهای گریلا بالاترین سطح تجربه و تجهیزات را به دست آوردند. بنابراین ارتش ترکیه متحمل خسارات سنگین در تمامی اشکال خواهد شد.
حمله‌ای که از ۱۶ آوریل آغاز شد، ادامه دارد
ارتش اشغالگر ترکیه در شب ۱۶ آوریل سال جاری عملیات اشغالگری که مناطق روستاهای آسه، یکماله، خرابه، خانکه و شِلازه در منطقه متینا را در بر گرفته بود آغاز کرد. ارتش اشغالگر ترکیه می‌خواهد عملیات اشغالگری خود را در این مناطق نه به یکباره بلکه گام به گام با توسل به تاکتیکی متفاوت، همانطور که از روزها پیش گفته‌اند، گسترش دهد. این وضعیت از تحولات میدانی به خوبی مشهود است. برهمین اساس در شب‌های ۱۷، ۱۸ و ۱۹ آوریل، مناطق مقاومت تپه چارچَل و تپه اورته توسط هلیکوپترهای تهاجمی و هواپیماهای جنگی به شدت بمباران شد. از جمله این مناطق، منطقه مقاومت تپه اورته یکی از مناطقی است که از سال گذشته تلاش شده است تا اشغال شود. با این بمباران‌ها، حمله اشغالگران ارتش اشغالگر ترکیه به منطقه شِلازه در شب ۱۹ آوریل با گسترش به سمت منطقه دَرگله ادامه دارد. همانطور که مرکز اطلاع‌رسانی و مطبوعاتی نیروهای مدافع خلق (ه‌پ‌گ) در بیانیه خود اعلام کرد، مناطق تپه حکاری، تپه چارچَل، تپه شهید چَکدار، تپه شهید پلنگ، تپه اورته، آسه، یَکماله، خرابه، خانکه، شِلازه و دَرگله هدف حمله اشغالگران است و تحرکات ادامه دارد. در عین حال، این مناطق همچنان از هوا توسط هلیکوپترها و هواپیماهای جنگی و از زمین توسط توپخانه و خمپاره بمباران می‌شوند.
این آغاز حمله بزرگ اشغالگری است
رژیم اردوغان قصد دارد هرگونه واکنشی را که ممکن است قبل از سفرش به عراق ایجاد شود، از میان بردارد. در غیر این صورت او می‌داند که با واکنش‌های شدید نیروهای سیاسی در عراق مواجه خواهد شد. این عملیات یک عملیات محیطی معمولی نیست. این آغاز عملیات اشغالگری بزرگی است که ماه‌ها برای آن آماده شده‌اند. اگرچه هنوز مشخص نیست که عملیات به کدام مناطق دیگر هدایت خواهد شد، ولی یک واقعیت اساسی شناخته شده وجود دارد. همانند عملیات‌های اشغالگری قبلی، شکست سنگینی که اردوغان و رژیم فاشیستی‌اش متحمل خواهند شد به دست گریلاها خواهد بود. نیروهای گریلایی قبلاً به مردم اعلام کرده‌اند که برای هر احتمالی آماده هستند.
در اینجا مسئولیت بزرگی بر دوش مردم کورد و سایر محافل سیاسی می‌باشد. نباید بار را تنها بر دوش گریلا گذاشت و باید مبارزه بی‌امانی انجام گیرد. تک تک اجزای این نظام فاشیستی باید پاسخگوی این جنگ کثیف باشند. آنچه که منجر به دستیابی به این امر می‌شود مبارزه‌ای همه‌جانبه مطابق با استراتژی جنگ مردمی انقلابی است که انجام شود.
